مطالعه آزمایشگاهی رفتار هیدروالاستیک سازه های شناور بسیار بزرگ پیوسته و چند جزئی با اتصال مفصلی در برابر امواج

- رفتار هیدروالاستیک نقش موثری در طراحی و ساخت سازه های شناور بسیار بزرگ دارد. معمولا این سازه ها به صورت اجزای جدا از هم بیرون از دریا ساخته می شوند و با اتصال صلب در محل نصب به یکدیگر متصل می شوند. راه های مختلفی برای کاهش جابجایی و تنش در اثر برخورد موج به سازه وجود دارد؛ اتصال اجزا سازه به یکدیگر با اتصالات مفصلی یکی از راه های کاهش پاسخ هیدروالاستیک است. در این مقاله رفتار هیدروالاستیک سازه ی یکپارچه، سازه های متشکل از دو و سه بخش به صورت آزمایشگاهی با یکدیگر مقایسه شده اند. مدل آزمایشگاهی از جنس آلومینیوم با طول، عرض و ارتفاع به ترتیب 2، 55/0، 04/0 متر ساخته شد. اتصال بین بخش ها به صورت مفصل مدل گردید. در یک مخزن تولید موج، کرنش ها و جابجایی قائم مدل آزمایشگاهی در نقاط مختلف آن اندازه گیری شده است. موج های ایجاد شده، منظم و دارای دوره تناوب 67/0، 80/0، 91/0، 01/1 و 10/1 ثانیه بوده اند. مقایسه نتایج نشان می دهد که در هر یک از مدل ها، جابجایی در امواج با طول بلندتر بیشتر است. همچنین تنش در مدل های دارای اتصال، نسبت به مدل پیوسته، کاهش چشم گیری داشته و مقدار آن تقریبا نصف شده است. در امواج با دوره تناوب 67/0 و 80/0 ثانیه، مدل سه جزئی و در سه موج دیگر، مدل یکپارچه دارای جابجایی کمتری بوده است. در مورد سه موج آخر (موج های با طول بلند) می توان گفت در صورتی که جابجایی سازه در حد مجاز باشد؛ برای کاهش تنش، بهتر است از اتصال در سازه استفاده شود.